تو قفل زده کلید برده..

ما بر در عشق حلقه کوبان

تو قفل زده کلید برده

هر آتش زنده از دم توست

رحم آر بر این دم شمرده

خامیم بیا بسوز ما را

در آتش عشق همچو خرده..

"عشق"

اگه حسین ما نبود، عشق این همه زیبا نبود

چیزی به اسم عاشقی تو سینه دنیا نبود..

از تاریکی ها

ارباب، معنی بده به زندگیم..

این تاریکی باب طبع نیست

سفینه النجاه من، مسیر رو روشن کن که قدم بگذارم تو مسیر کارهای بزرگ.

این نشاء بی نور می میره..

شماره 62

آدم مگه چی ازین دنیا میخواد جز اینکه یه نفر داغون و له و خستشُو هم بخواد؟

 که داغون و له و خستم که باشه بتونه باهاش بخنده و مهم نباشه اگه ریملش ریخته یا رنگ رژش رفته یا لباسش لک شده و با معشوقه های با پرستیژ توی کتابا زمین تا آسمون فرق داره! آدم ته تهش تنهاییشو با اونی تقسیم میکنه که خیالش راحته کنارش هرجوری هم که باشه، "خودشه"

وگرنه خیابونا پره از آدمایی که انگار بازیِ "کی از همه قشنگتره، من من من من" راه انداختن!

..

قسمتی از یک متن بلندتر

خوشحال ازین جوانی از دست داده ایم

داریم با حسین حسین پیر می شویم...

..

پ ن : خداکنه کم نشن از اطرافمون اون آدمایی که باعث میشن عشق حسین تو دلمون بیشتر بشه

اونا که بوی حسین میدن

و بخاطر حسین دوستشون داریم...

دل آرام

در آدمى عشقى و دردى و خارخارى و تقاضایى هست که اگر صد هزار عالم ملک او شود، نیاساید و آرام نیابد.

در هر پیشه اى و صنعتى و منصبى مى کوشد و تحصیل نجوم و طب و غیر آن مى کند و هیچ آرام نمى گیرد، زیرا آن چه مقصود است به دست نیامده است.

آخر معشوق را "دل آرام" گویند، یعنى که دل به وى آرام گیرد.

پس به غیر او چون آرام و قرار گیرد؟

مولانا جلال الدین بلخی فیه ما فیه

هشتم مهر، روز بزرگداشت مولانا

.

از پلاس فواد سیاهکلی