گاهی دلم به آخر خط می رسد ولی
یک یا علی ست راه نجات از شکست ها
یک جوری میگویی نجف، انگاری آرامش را صرف میکنی!
آری نجف .. همان سکن و آرامش هست، همان جایی که ذرات ناپایدار درونت را به آرامش فرا میخواند.
جایی که فارغ از غم می شوی و ...
و در کنار حضرت پدر، پر از طمانینه، رضایت و خشنودی قلبی..
جوان؛ نجف که نبیند .. جوان ناکام است!
.
چند شبی‌ست عجیب دلتنگم .. دلنتنگ نجف و صحن و سرایش ..
دلتنگ ایوان طلا، و همان نقطه دوست داشتنی که بشینم فقط به تماشا!
آخ اگر بدانی چه لذتی دارد .......
