سامرا ..

حسرتت منو میکشه  آخر ..

مرا بود عشق تو بس ..

حضرت حبیب ..

میدونم که با اظهار حب تو، آبروی همة محبینت رو می برم

اما چه کنم که نمی تونم ازت دست بکشم

نمیتونم بی کسی دل رو با کسی جز تو پر بکنم ..

نمی تونم قرار بگیرم، نمی تونم آتش درونم رو سرد کنم

حضرت حبیب ..

نگاه غم بارم رو میندازم به مسافرینت

مثل پارسال تو دلم التماس میکنم بهت

که نذاری دلم بمیره

نذار ارباب

نذار دلم بمیره

حبیب زهرا ..

من کسی رو ندارم

نرگس

فریبا ..

همه بار سفر می بندن

آقا، باباهم میخواد تنها بره

من چطور دووم بیارم تو چهاردیواری خونه..

دلم خونه ..

.

.

.

آخر قرار زلف تو با ما چنین نبود

ای مایه ی قرار دل بی قرار من

روزهایی که با حسین به پایان می رسد

میدونی این روزا که از زمین و زمان داره برام می باره

روزایی که آدم ها سعی میکنن بکشنم پایین تا مث خودشون کوچیک بشم

روزایی که با خودم میجنگم که دلگیر نشم از دلا

روزایی که بارون میاد و حس غربتم اذیتم میکنه

روزایی که پیاده روی میکنم و ملا باسم هوایی ترم میکنه

این روزایی که مامان از کربلا برگشته و هر روز با یه خاطره خرابم میکنه

این روزا 

که از بیرون خالی ام و از درون پر

فقط به امید اسم تو زنده ام!

فقط همین یه دلخوشی برام مونده تو زندگی

این چشم خیس و این دلِ تنگ رو نگیر ازم به حرمت حضرت حیدر!

بذار غمت بمونه توی دلم ..

شب است ..

حرف دارم ..

باشه برای بعد!

کاور بلاگ

عکس کاورم را بدجوری درک میکنم و بدجوری با دلم بازی میکند

اینجا که ایستاده بودم

وسط بین الحرمین

جمعیت زیاد بود.. زیاد.. به سختی بین عمو و بابا حرکت میکردم تا برخوردی نداشته باشم

حالم اما .. به مردگان شباهت داشت

هم اشک امانم نمیداد، هم بهت زده بودم از حجم سنگینی که فضا بر قلبم وارد کرده بود

من.. 

بین الحرمین ..

حرم ارباب؟ ..

آخ.. الان هم که به آن لحظه فکر میکنم اشک امان نمی دهد

می شود فقط یکبار دیگر تکرار شود؟

ارباب رحمی به این دل تنگ ..

رحمی!

پرواز

پرواز؟

رویای کهنه ی همیشگی؟

همان که بارها دیدمش؟

چقدر دست نیافتنی شده

چقدر زمین گیرم ..

...

حال ما ...

دل دریا خونه انگار

یکی گفته :

"یا ابالفضل"

رمضان، کرب و بلا ...

یک ماهی و یک یونس دریا را بس

یک لیلی و مجنون همه صحرا را بس


پاداش بهشت مفت چنگ خوبان...

از این رمضان کرب و بلا ما را بس

پ.ن : این خواب‌ها همچنان ادامه دارد ...

نجف ..

گاهی دلم به آخر خط می رسد ولی

یک یا علی ست راه نجات از شکست ها

یک جوری میگویی نجف، انگاری آرامش را صرف میکنی!

آری نجف .. همان سکن و آرامش هست، همان جایی که ذرات ناپایدار درونت را به آرامش فرا میخواند.

جایی که فارغ از غم می شوی و ...

و در کنار حضرت پدر، پر از  طمانینه، رضایت و خشنودی قلبی..

جوان؛ نجف که نبیند .. جوان ناکام است!

.

چند شبی‌ست عجیب دلتنگم .. دلنتنگ نجف و صحن و سرایش ..

دلتنگ ایوان طلا، و همان نقطه دوست داشتنی که بشینم فقط به تماشا!

آخ اگر بدانی چه لذتی دارد .......

و قلبی مبتلا شب های جمعه ..

سلام بر آقایی که شب های جمعه
تمامی اهل بهشت
به زیارتش می روند.
...
صلی الله و علیک یا اباعبدالله الحسین

همسفر کربلام ..

کسی که باعث شد من و بابا کربلایی بشیم

کسی که منو هوایی کرد

صبح فردا راهی کربلاست..

و دل من هم همراهش..

از همین قم تا تک تک شهرهایی که عبور کردیم تا مهران..

از مهران تا نجف .. تا کربلا.. تا کاظمین ..

خدایا..

به سلامت دارش!